Uztailaren 15etik 19ra, Argentinako Osvaldo Atela ingeniari agronomoak ikastaro aberats bat eman du erreginen hazkuntzaz. Buenos Airesko probintziako “Pedro J. Bover” erle etxaldea eraman du Atelak 35 urtez.
Apirilaren 27an, IBERIENSIS Erle Beltz Hazleen Elkarteen Federazioa fundatzeko akta sinatu genuen, Zaldibiako Goizane eraikinean, Gipuzkoan, IBERIENSISen egoitzan.
Erlezaintza eraginkorragoa eta iraunkorragoa egiteko modurik onena tokian tokiko erle eztigileen hobekuntza genetikoa egitea da; izan ere, horrek handitu egiten ditu kolonien errendimendua eta bizitzeko aukerak: tokiko arrazak ingurunera egokituta daudenez, inguruko baliabide naturalak gehiago aprobetxatzen dira, eta aldi berean janari artifizial gutxiago erabili behar da. Bestalde, tokiko erlean erlezaintzarako interesgarriak diren ezaugarriak hobetuz, tokiko azpiespeziea erakargarriagoa bihurtzen da kanpoko azpiespezie hobetu bat baino; horrela, azpiespezie hori kontserbatzea lortzen da, eta aldi berean ondasun genetiko hori guztia eraginkorragoa izatea. “Erabiliz kontserbatzea” da Europa osoko hazkuntza programa ugariak gidatzen dituen esakunea. Hazkuntza programa batek erlezainek desiratutako ezaugarriak txertatu nahi dizkie erle azpiespezie natibo ugariei; erlezainarentzat erle hobetua lortuz gero, tokian-tokian egokituta dagoen erlea kontserbatu egingo baita.
Erlezaintzaren sektorean Iberiar penintsulan dauden erlezain profesionalik garrantzitsuenetako hiru izan ditugu jardunaldian. Honako galdera honi erantzun behar izan zioten:
Zergatik erabaki duzu erle beltz iberikoarekin lan egitea?
Bosgarren bideoa, Grace McCormacken hitzaldiarena da. Zoologian lizentziatu eta doktoratu zen Galwayko Unibertsitatean (Irlanda) eta unibertsitate horretan dihardu ikertzaile eta irakasle.
Itsasne Granadok eman zuen hitzaldia, biologian doktorea bera. Itsasnek NEIKEReko Animalia Ekoizpenaren atalean lan egiten du, ugaltzaileen ebaluazio genetikoaren metodologia optimizatzen hazkuntza programetan. Horretaz gainera, arraza autoktonoen kontserbazio programen arduradun genetikoa da Euskal Autonomia Erkidegoan, eta aditua ardi latxaren ebaluazio genomikoan.
Hirugarren bideoan, Iratxe Zarraonaindiak esku hartzen du, Ikerbasquekoa bera, UPV/EHUko Genomika Aplikatua eta Bioinformatika ikerketa taldeko ikertzaile nagusia 2021etik. Bederatzi urteko esperientzia du metagenomikan, eta, gaur egun, mikrobiomaren dibertsitate taxonomiko eta funtzionala ezaugarritzen dihardu inpaktu antropogenikoa duten ekosistemei lotuta.
Bigarren bideoa Jesus Yanizen hitzaldiarena da, Animalia Ekoizpeneko katedraduna Zaragozako Unibertsitatean; irakasle eta ikertzaile dihardu Huescako Goi Eskola Politeknikoan. Haren espezialitatea da animalia ugalketa, eta joan deneko hamar urtean espermatologian eta intseminazio artifizialean espezializatu da.
Datozen asteetan argitaratuko ditugu azaroaren 18ko jardunaldian izandako hitzaldien bideoak erle beltz iberikoaren gainean.
Melanie Parejorenarekin hasiko gara, UPV/EHUko Genomic Resources Groupeko doktoratu ondoko ikertzailea. Erle eztigileen populazio genomikoaren azterketan espezializatu da 2014an doktoretza hasi zuenetik.
Iberiar arrazako erle beltzaren (Apis mellifera iberiensis) aitorpen ofiziala lortzeko bidean, ERBELek bultzatuta, Espainiako Estatuko erle hazleen elkarteen konfederazio bat sortzeko asmoarekin, lantalde bat sortu da.
Hona hemen aurkezpen dokumentua: